Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (ηθοποιός)
Συμμετέχει στην παράσταση του έργου του Γιώργου Βέλτσου «Αυτοκρατορία» («I Ηave your Data») σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Mαρμαρινού, του ΚΘΒΕ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στο Φουαγιέ του Κτιρίου Μ2 (που θα χρησιμοποιηθεί πρώτη φορά για τέτοια χρήση). H Σταυρούλα Αραμπατζόγλου μίλησε στον Σωτήρη Ζήκο.
Πώς βρέθηκεςε να συμμετέχεις σε αυτήν την παράσταση; Μετά την ανακοίνωση της συνεργασίας με το Κ.Θ.Β.Ε. ο Μιχαήλ Μαρμαρινός διεξήγαγε ακρόαση. Κάπως έτσι, μετά από δύο φάσεις ακρόασης επιλέχτηκε η ομάδα της «Αυτοκρατορίας», μέσα σε αυτήν και εγώ.
Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση στην επαφή με το κείμενο ή την παρουσίασή του από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό; Η Αυτοκρατορία δεν είναι ένα συνηθισμένο θεατρικό κείμενο. Διαβάζοντάς το, συνειδητοποίησα πως αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα, εμπεριέχει φιλοσοφικά ερωτήματα και ο λόγος του Γιώργου Βέλτσου συχνά είναι ποιητικός. Η «Αυτοκρατορία» έχει διακειμενικότητα και πολιτικό στίγμα. Είναι ένας θεατρικός λόγος που δεν είχα ξανασυναντήσει. Αρχικά, μου γεννήθηκε περιέργεια σχετικά με την αναπαράστασή της. Είναι ένα κείμενο που το ανακάλυψα σταδιακά κατά τη διάρκεια των προβών και με τη βοήθεια ολόκληρης της ομάδας και του Μιχαήλ Μαρμαρινού.
Τι εξιστορεί η παράσταση; Έχει πρωταγωνιστές με ονόματα; Έχει πλοκή; Ποια είναι τα πρόσωπα του έργου που ερμηνεύουν οι ηθοποιοί; Η «Αυτοκρατορία» εξιστορεί την πορεία της εξουσίας και την σχέση των ανθρώπων με αυτήν από την Παλαιά Διαθήκη μέχρι το σήμερα. Η πλοκή διατρέχει την ιστορία, αυτό μαρτυράει άλλωστε και ο πλήρης τίτλος του έργου «Αυτοκρατορiα (I have your data)». Από τις αυτοκρατορίες της Παλαιάς Διαθήκης και τον Ναβουχοδονόσωρα έως τις Ηνωμένες Πολιτείες του Ομπάμα και την σύγχρονη κυριαρχία των δεδομένων (data). Το έργο αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα που έχουν περάσει στην σφαίρα του μύθου, σε πρόσωπα – σύμβολα αλλά και σε σύγχρονους ανθρώπους των οποίων η ιστορία τώρα απασχολεί την επικαιρότητα! Κάπως έτσι, ο Ναβουχοδονόσωρ, ο προφήτης Δανιήλ της Παλαιάς Διαθήκης, ο διακοσιοστός πρώτος Βαλτάσαρ και ο Έντουαρντ Σνόουντεν μαζί με τον Μπράντλευ Μάνινγκ συνυπάρχουν μέσα σε μια μυθοπλασία που αφηγείται την παρακμή του δυτικού πολιτισμού.
Εσύ ποιον ρόλο ερμηνεύεις και πώς είναι σαν χαρακτήρας; Πρόκειται για μια συνολική προσπάθεια. Κατά βάση εκπροσωπούμε όλοι όλους τους ρόλους και αφηγούμαστε όλοι μαζί την ιστορία των προσώπων του έργου. Υπάρχει μάλιστα η προσθήκη κάποιων εισηγήσεων που είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας της πρόβας και λειτουργούν διαφωτιστικά σε σχέση με τα πρόσωπα και την πλοκή. Την αγαπημένη μου φράση στο έργο την λέει ένας νέος άνθρωπος η Παρθένα 2: Μπορεί κανείς να ζει χωρίς να πιστεύει σε τίποτα;
Πώς είναι σαν χαρακτήρες και τα υπόλοιπα πρόσωπα; Όπως ανέφερα πολλά πρόσωπα είναι ιστορικά, άλλα σύγχρονα και άλλα πρόσωπα-σύμβολα. Είναι δύσκολο να περιγράψω τους χαρακτήρες. Όλα τα πρόσωπα του έργου είναι σίγουρα πολυδιάστατα, με πολλές ιδιότητες. Ο”Βαλτάσαρ”- βασιλέας και πρόεδρος, η “Βαβυλώνα” μητέρα όλων των πορνών, ο Ναβουχοδονόσωρ- νεκρός βασιλέας, οι “Παρθένες” γραμματείς και οι “Σύμβουλοι” μάγοι- αξιωματούχοι, ο προφήτης Δανιήλ- χάκερ.
Πώς “κινείται” η παράσταση στο Φουαγιέ του Κτιρίου Μ2 στο Μέγαρο; Και γιατί οι παραστάσεις γίνονται νωρίς το απόγευμα; Η παράσταση “κινείται” στο Φουαγιέ του Μεγάρου όπως και το κείμενο της «Αυτοκρατορίας» διαπερνά και “κινείται” μέσα στον χρόνο και την ιστορία. Η παράσταση επικοινωνεί με θεατρική γλώσσα, αγγίζει όμως τα όρια της performance, χρησιμοποιεί τον χώρο και επικοινωνεί συνεχώς με το παρόν. Η παράσταση ξεκινά νωρίς το απόγευμα διότι ο Μιχαήλ Μαρμαρινός θέλησε να εκμεταλλευτεί το φυσικό φως, να χρησιμοποιήσει το πραγματικό ως εργαλείο παράστασης. Επίσης, σε δραματουργικό επίπεδο η δύση του ηλίου θα γίνεται ταυτόχρονα με την δύση του δυτικού πολιτισμού και την πτώση της δημοκρατίας που αναφέρεται στην «Αυτοκρατορία».
Πες μας κάτι που είναι ιδιαίτερο στη σκηνοθετική διδασκαλία του Μιχαήλ Μαρμαρινού; Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός είναι ένας σκηνοθέτης με βαθύ σεβασμό και αγάπη προς τους ηθοποιούς-συνεργάτες του, πράγμα που δεν είναι τόσο δεδομένο. Είναι πρώτα από όλα δάσκαλος με γενναιοδωρία. Η μέθοδός του είναι σπουδαίο εργαλείο για έναν ηθοποιό. Ένα από τα πολλά που φυλάω από την διδασκαλία του είναι η σχέση του θεάτρου με το πραγματικό και το πόσο κοντά βρίσκεται το μυστήριο της ύπαρξης σε αυτό που ονομάζουμε υποκριτική.
Ποιο νομίζεις ότι είναι το ενδιαφέρον θέμα αυτού του έργου για τον θεατή στην εποχή μας; Το έργο αναφέρεται στην πορεία της εξουσίας στην παρακμή του δυτικού πολιτισμού και της δημοκρατίας. Τα ερωτήματα που διατρέχουν το έργο φιλοσοφικά και πολιτικά είναι τα ίδια που αφορούν την σύγχρονη παγκόσμια κοινωνία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται με άλλους πρωταγωνιστές.
Ποια είναι μέχρι τώρα η πορεία σου στο θέατρο; Αποφοίτησα από την δραματική σχολή του Κ.Θ.Β.Ε το 2007.Μετακόμισα στην Αθήνα το 2008 όπου συμμετείχα σε αρκετές θεατρικές ομάδες και τηλεοπτικές παραγωγές.Επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη το 2010 όπου συνεργάστηκα με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βεροιας και τον Γιάννη Καλαντζόπουλο, την Αναστασία Θεοφανίδου και τον Νίκο Βουδούρη στο” Σχήμα εκτός άξονα”, τον Ισίδωρο Σιδέρη και το Νέο Θέατρο, τον Τάσο Ράντζο, τον Κωνσατντίνο Γεράρδο,τον Γιάννη Καραούλη και άλλους.Από το 2013 ανήκω στο δυναμικό των ηθοποιών του Κ.Θ.Β.Ε όπου συνεργάστηκα με τον Σωτήρη Χατζάκη στην «Ειρήνη /Αριστοφάνη», την Σοφία Σπυράτου στις «Μουσικές εξαίσιες..» και συμμετείχα στις «Παιδικές ψυχές στα πάρκα». http://www.ntng.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=64&item=40344
Διαβάστε για την «Αυτοκρατορία» (I Ηave your Data) στο Φουαγιέ του Κτιρίου Μ2 του Μεγάρου ΕΔΩ