Νοσταλγεί τα δημιουργικά χρόνια της δισκογραφίας και προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της εποχής. Ο Δημήτρης Μπάσης, στην ώριμη και κατασταλαγμένη φάση του, συμμετέχει στην παράσταση «Σερσέ λα φαμ» και μας μετάφερε μερικές από τις σκέψεις του για την συμμετοχή του αυτή, καθώς και για τον καινούριο δίσκο που ηχογραφεί. Μίλησε στον Χρήστο Μιχαλέρη.

Συμμετέχεις στην παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. «Σερσέ λα φαμ», με τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη για τη γυναίκα, μια θεματική παράσταση… Έχω ξανασυμμετάσχει σε μία τέτοια ωραία θεματική παράσταση πέρσι σε μία θεατρική παράσταση, που είχε τίτλο «Ξημερώνει Κυριακή» με τραγούδια του Μίμη Πλέσσα. Φέτος συμμετέχω σε ένα ακόμα ωραίο μιούζικαλ σε σκηνοθεσία και χορογραφίες της Μαρίας Σπυράτου, το «Σερσέ λα φαμ». Το ΚΘΒΕ, τιμά με αυτόν τον τρόπο τον μεγάλο συνθέτη Βασίλη Τσιτσάνη, σε ένα έργο που δεν αναφέρεται στη βιογραφία του ακριβώς, αλλά στο τι ρόλο έχει παίξει η γυναίκα, στη ζωή του και στα τραγούδια του. Όποιος έχει έρθει κι έχει δει την παράσταση καταλαβαίνει ότι, ο Τσιτσάνης έχει εμπνευστεί από το γυναικείο φύλο κι έχει γράψει τα τραγούδια του, αντλώντας την έμπνευση του μέσα από τις γυναίκες. Σ’ αυτό επάνω στέκεται το έργο, σε συγγραφή Στρατή Πασχάλη και τη σκηνοθεσία της Σοφίας Σπυράτου, ένα εκπληκτικό έργο, στο φετινό έτος Τσιτσάνη, με το οποίο το Κρατικό Θέατρο με αυτήν την υπερπαραγωγή, τιμά με τον καλύτερο τρόπο τον μεγάλο έλληνα συνθέτη. Είναι ένα γλέντι επί σκηνής, με ζωντανή ορχήστρα, κι εκτός από μένα τραγουδάει η Λιζέτα Καλημέρη και ο Γιάννης  Διονυσίου. Με ένα απλό εισιτήριο θεάτρου, ο κόσμος ακούει ζωντανή μουσική, διασκεδάζοντας με μεγάλα τραγούδια.

Πώς τη βλέπεις την φάση τώρα έχει μπει η όλη μουσική κατάσταση; Η μουσική, τα θεάματα, η Τέχνη, έχουν προσαρμοστεί σε μια κατάσταση οικονομικής κρίσης. Παρ’ όλα αυτά, σε μία περίοδο σαν αυτή, γίνεται κι ένα ξεκαθάρισμα. Το ότι, τα καλά θεάματα έχουν λόγο ύπαρξης, τα τιμά ο κόσμος με την παρουσία του, και ακόμα και αν και σαφώς τα budget των παραγωγών είναι χαμηλότερα, γίνονται καλές παραγωγές και ο κόσμος δείχνει ότι τα αγκαλιάζει. Βλέπω ότι, το Κρατικό Θέατρο είναι γεμάτο κάθε βράδυ, βλέπω ότι, στις καλοκαιρινές συναυλίες ο κόσμος έρχεται να ακούσει, θέλει να τραγουδήσει μαζί μας, και να διαμαρτυρηθεί τραγουδώντας… Θα έλεγα ότι το σκηνικό έχει διαμορφωθεί ανάλογα με τα δεδομένα της κρίσης.

Το καλό τραγούδι, φαίνεται περισσότερο σήμερα απ’ ότι παλιότερα; Σε περίοδο κρίσης, ο κόσμος κάνει αυστηρή επιλογή που θα δώσει τα χρήματα του. Αυτό έχει δώσει ένα βήμα πιο μπροστά στα καλά πράγματα, αυτό που θα αποκαλούσαμε «έντεχνο». Ο κόσμος δεν πάει να ξοδέψει τα χρήματα του στο χαβαλέ. Κάποτε, έλεγε ότι πάω και σε κάποια σχήματα και προγράμματα για το χαβαλέ. Σήμερα δεν υπάρχουν πια λεφτά για πέταμα, αλλά πας κάπου  όπου θα πιάσουν τόπο τα χρήματα σου. Τα καλά θεάματα, πια έχουν τον πρώτο λόγο, ειδικά τα μιούζικαλ, όπου συμπράττουν οι δύο κόσμοι, οι κόσμοι του θεάτρου και των ηθοποιών με τον κόσμο της μουσικής και του τραγουδιού. Αυτό το βρίσκω πάρα πολύ έξυπνο και καλό, διότι είναι δύο σε ένα…

Μήπως έχουν τελειώσει πλέον οι αμιγώς μοναχικές συναυλίες…; Όχι, είναι τέτοιο το ταμπεραμέντο του Έλληνα, που η μουσική σκηνή και αυτό το «να διασκεδάσω και να πιω», θα υπάρχει πάντα στην Ελλάδα. Είναι μια ανάγκη να συμπράξουν αυτοί οι δύο κόσμοι, της μουσικής και του θεάτρου, υπάρχουν πολλές παραστάσεις και στην Αθήνα…

Πώς είναι η μουσική ζωή, χωρίς την αίσθηση της εδώ και πάρα πολλά χρόνια, καθιερωμένης δισκογραφίας; Η δισκογραφία είναι ένα γρανάζι που λείπει από αυτόν τον μηχανισμό, εμένα μου λείπει πολύ.  Δεν υπάρχει η δισκογραφική εταιρεία, που βγάζει τον δίσκο, τον προωθεί, τον πηγαίνει στα δισκοπωλεία, που δεν υπάρχουν πια, η όποια καινούρια προσπάθεια, βγαίνει μέσα από τον τύπο, που δεν θα έλεγα ότι είναι αυτός ο σωστός τρόπος διανομής…. Δεν υπάρχει αγοραστικό προϊόν, έχει ευτελιστεί το προϊόν. Σ’ αυτό έχουμε παίξει ρόλο κι εμείς… Όταν τα προηγούμενα χρόνια, με κάθε κυκλοφορία εφημερίδας, έπαιρνες δώρο κι ένα cd, το cd έχει χάσει την παλιά του αίγλη και φυσικά όλο αυτό το αποτέλειωσε η κρίση, η έλλειψη του μηχανισμού, δεν γίνονται παραγωγές γιατί το κόστος είναι αρκετά μεγάλο – όσο κι αν έχει μαζευτεί και περιοριστεί, δεν παύει να είναι ένα κόστος που όταν δεν πουλάει το ηχογράφημα, δεν έχεις λόγο να το βγάλεις κιόλας. Βάλε και το YouTube….

Τι νοσταλγείς; Κάτι που νοσταλγώ σίγουρα πολύ, είναι αυτό που είπαμε μόλις, η δισκογραφία… Είναι αυτό που μου λείπει πάρα πολύ, το όραμα και ο στόχος μιας δισκογραφικές εταιρείας, που να βγάλει ένα δίσκο, να τον προωθήσει στα ραδιόφωνα να τον πάρει ο μουσικός παραγωγός στα χέρια του – που και τα ραδιόφωνα πια, παίζουν με play list, δεν υπάρχει το «ετοιμάζω την εκπομπή μου και παίζω ό,τι θέλω». Μου λείπει όλο αυτό το μαγικό πράγμα… Με έβαζε σε ένα ωραίο τριπάκι να ψαχτώ για καινούρια τραγούδια και δίσκους. Από την άλλη όσο μεγαλώνω μου λείπει η ανεμελιά, που είχα μικρότερος. Όταν κάνεις οικογένεια, έχεις κάποιες ευθύνες – ωραίες ευθύνες, βέβαια, αλλά μπαίνεις σε ένα άλλο τριπάκι…

Και κάτι που σου αρέσει σήμερα, κάτι που έχει αλλάξει; Η ζωή συνεχίζεται! Βγαίνει καινούριο αίμα, δεν προλαβαίνω, να σου πω την αλήθεια, να τις αντιληφθώ αυτές τις αλλαγές… Είναι τόσο γρήγορες, το ότι αλλάζει η δισκογραφία και γίνεται μόνο μέσω internet, είναι ένα καινούριο δεδομένο που δεν ξέρω αν μου αρέσει…

Έχω την αίσθηση ότι το μουσικό αισθητήριο του κόσμου αλλάζει…. Μοιάζουν σταθερά σχεδόν τα αγαπημένα του τραγούδια, ας πούμε σου ζητούν τραγούδια από τον τελευταίο σου δίσκο; Εκτός από τους πολύ φαν μου, που είναι «άρρωστοι», όχι… Οι περισσότεροι μου ζητούν τα τραγούδια που έγιναν επιτυχίες τα προηγούμενα χρόνια, και τους κακοφαίνεται αν δεν τα παίξουμε κιόλας. Σε κάθε live, θέλουν να ακούσουν τα ίδια, το «Σπασμένο καράβι», τη «Ζωή», τα «Ψαροπούλια», τους «Ψιθύρους», όλα αυτά… Δεν προλαβαίνω να παρακολουθώ το τι συμβαίνει και δεν ξέρω το αν μου αρέσει..

Έχεις καινούρια τραγούδια; Ναι, και παρ’ όλα όσα είπαμε μπαίνω στο στούντιο μετά τις γιορτές για να κάνω έναν δίσκο, ας πούμε πολυσυλλεκτικό, αναφέροντας δύο δημιουργούς του δίσκου, που ο ένας είναι ο Θάνος  Μικρούτσικος και ο άλλος ο Χρήστος  Νικολόπουλος μαζί με άλλους δημιουργούς. Ήδη, κυκλοφορεί ένα από τα τραγούδια του Θάνου, εδώ και μερικές εβδομάδες στα ραδιόφωνα, ως προπομπός του δίσκου. Η ζωή συνεχίζεται… παρ’ όλο που δεν υπάρχει δισκογραφία, παρ’ όλο που υπάρχει play list.. Πρέπει να βγαίνουν δίσκοι.. πρέπει ο καθένας από εμάς, να δηλώνει το παρών του. Βλέπουμε, τελευταία, υπάρχει μία αγάπη προς το βινύλιο, ξαφνικά.. γι’ αυτό ποτέ δεν ξέρεις.. μακάρι…

«Σερσέ λα φαμ»-Οι γυναίκες στα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη στη Μονή Λαζαριστών

• Οι Τεμπέλ Χανέ στο καφωδείο Ματζόρε
• Το συγκρότημα Hard Rose στο Blue Barrel
• «The Final Cut» με τον Γιώργο Χατζηπαύλου στο Αριστοτέλειον
• O Joey στο Block33
• «Το ελεύθερο ζευγάρι» με αλλαγή διανομής στο Αθήναιον (Μικρή Σκηνή)
• «Λίκνο» στο BlackBox
• «Καρακορούμ» στο Δημοτικό Θέατρο Άνετον
• Οι SOUL BOX στο Fausto wine bar
• Stefan Schwerdtgeger (Big Sleep) acoustic live στο il posto